ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΣ  ΔΑΣΙΚΟΣ  ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ  ΠΙΣΟΔΕΡΙΟΥ

 ΣΥΝΙΔΙΚΤΗΤΟ ΔΑΣΟΣ ΠΙΣΟΔΕΡΙΟΥ ΣΥΝΟΡΑ

 

[sG_thumbsSolo id=21]

 

ΟΡΙΑ:

ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ: Με κοινοτικό δάσος Ακρίτα και αλώνων.

ΔΥΤΙΚΑ: Με  δημόσιο και κοινοτικό δάσος  Ανταρτικού.

ΒΟΡΕΙΑ: Με κοινοτικό δάσος Αγίου Γερμανού.

ΝΟΤΙΑ: Με δημόσιο δάσος Τριγόνου , Μελά και Τριβούνου

ΕΚΤΑΣΗ: 30.000 στρ. (25.000 στρ. δάσους 1.160 στρ. μερικός

δασοσκεπής, 5.460 στρ. γυμνά, 1,230 στρ. αγροί, 610 στρ. άγονη έκταση) .

 ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ: Ανήκει από τα βυζαντινά χρόνια σε κατοίκους του Πισοδερίου,οι οποίοι ήταν “κλεισουροφύλακες” της οδου προς Δυράχιο. Με την πτώση του Αλή Πασά τών Ιωαννινών , στόν οποίο φαίνεται είχαν προσχωρήσει οι Πισοδερίτες, το δασόκτημα δημεύτηκε και υπάχθηκε στο τουρκικό θησαυροφυλάκιο. Το 1875 οι Πισοδερίτες εξαγόρασαν πάλι το δάσος  δια μέσο 12 προκρίτων, οι οποίοι εκπροσωπούσαν σιωπηρά όλη την κοινότητα . εκδόθηκαν δε οι 180 και 181 του έτους 1875 τίτλοι κτηματολογίου για το κύριο δάσος Πισοδερίου και ο τίτλος 182/1875 για τη θέση Λάκος.

Στον πόλεμο του 1912  (με τη συνθήκη των Αθηνών του 1913)  , περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο. Διεκδικήθηκε όμως από τους κατοίκους, αναγνωρίσθηκε το μεν κυρίως δάσος με την απόφαση 52/1924 του παρά του Υπουργείου Γεωργίας διοικητικού δικαστηρίου και  με την διαταγή 85172/1924 του Υπουργείου Γεωργίας, ως συνιδιόκτητο, ο δε Λάκκος με την 68/1930  απόφαση του ίδιου δικαστηρίου. Η οροθέτηση του δάσους σύμφωνα με την 2659/1924/20-03-1926  αναφορά του δασαρχείου, δεν έγινε αποδεκτή απο τους συνιδιοκτήτες και ορίσθηκε επιτροπή προσωρινής οροθέτησης, σύμφωνα με το άρθρο 13 παρ.1 απο 12-06-1926 του Διατάγματος και έγινε απόδοση των 200 εκταρίων της θέσης Μπασκότ και 150 εκταρίων των θέσεων Σολάκι και Μα ντ’ άπα  κατόπιν ένστασης των κατοίκων  δια του από 12-07-1928 πρακτικού της άνω επιτροπής. Ο αποτερματισμός εν σχέσει προς το δάσος Λάκκος εγκρίθηκε δια της 20085/18-03-1929 διαταγής του Υπουργείου Γεωργίας.

Κανένα δικαίωμα τρίτου εις βάρους του δάσους δεν υφίσταται.

Ο Δασικός Συνεταιρισμός Πισοδερίου από το 1924 μέχρι και σήμερα διαχειρίζεται το συνιδιόκτητο δάσος μας επ ωφελεία των Πισοδεριτών. Είναι από τους λίγους Συνεταιρισμούς στην Ελλάδα που λειτουργεί άψογα . Έχει αποθεματικό κεφάλαιο, διανέμει κέρδη και έχει σαν παράλληλο στόχο εκτός της διαχείρισης και προστασίας του δάσους, την τουριστική ανάπτυξη και αναζωογόνηση του Πισοδερίου, χειμώνα , καλοκαίρι.

Παρ ότι είναι συλλογικό σχήμα, που αριθμεί …μερίδια και 1000 ανθρώπους, ο Δ.Σ.Π.έχει καταφέρει διαχρονικά να λειτουργήσει δημιουργικά και στην κυριολεξία επ ωφελεία των Πισοδεριτών.

Όλοι οι Πισοδερίτες, είχαμε και έχουμε αντιληφθεί ότι το δάσος τους αποτελεί πυρήνα ανάπτυξης για τον τόπο μας . Από την επιστολή του Σωκράτη Λιάκου προς τους συγχωριανούς και συνιδιοκτήτες, προκύπτει πως ο ευεργέτης Μόδεστος όταν έκτιζε την Μοδέστειο (1904) σχολή, σκόπευε να εγκαταστήσει κατώτερη Εμπορική σχολή και μέσης κατηγορίας Δασική Σχολή.
Ο μεγάλος ευεργέτης είχε συμβουλευτεί το 1909 την Γαλλική Επιτροπή για την οργάνωση του βιλαετίου του Μοναστηρίου, μεταξύ των μελών της οποίας ήταν ένας γιατρός, δασάρχης, γεωπόνος, βιοτέχνη ξυλείας.
Ο Σωκράτης Λιάκος, εξελέγη τον Μάιο του 1942 Πρόεδρος του Συνεταιρισμού «με ευρύτατη εξουσιοδότηση να τον οργανώσει επιστημονικά». Γράφει ο ίδιος
«Πέτυχα λοιπόν τότε να δώσω δουλειά σε εξήντα μέλη του Συνεταιρισμού, κατά την χρονιά αυτή που η πείνα θέριζε ολόκληρη την χώρα μας, και τούτο με προσωπικό δάνειο εκατό λιρών το οποίο μου διέθεσε ο μακαρίτης συγχωριανός μας Αχιλλέας Χατζηνάκος, εμπνευσμένος από τον μεγάλο μας ευεργέτη Μόδεστο. Βάλθηκα να πάρω υδροπριονιστήριο». Πράγματι, το υδροπριονιστήριο, εγκαταστάθηκε στην θέση «Κοσάγιας» και υπήρξε πρωτοποριακό έργο για εκείνη την εποχή αλλά και για όλη την Β. Ελλάδα.

Την δεκαετία του 1960, ύστερα από το μεγάλο πλήγμα που υπέστη το Πισοδέρι από τον Εμφύλιο, ο Συνεταιρισμός, ανέλαβε την εμπορία των δασικών προϊόντων. Την ίδια εποχή (1960), εγκαταστάθηκε πριονοκορδέλα στην περιοχή «Πούρτσου», δωρεά της Βασιλικής Πρόνοιας, και εγκαινιάστηκε από τον Βασιλιά Παύλο.

Ο Συνεταιρισμός, ανέθεσε τότε στους συγχωριανούς να κόβουν και να μεταφέρουν τα δασικά προϊόντα, και εξασφάλισε κατ αυτόν τον τρόπο δουλειά για 250 άτομα . Κάθε δεκαπενθήμερο, οι Πισοδερίτες, ανάλογα με την ποσότητα ξύλων που παρέδιδαν, πληρώνονταν ανάλογα.
Με την προτροπή του Συνεταιρισμού ιδρύθηκε ο Σύλλογος Υλοτόμων Πισοδερίου, ο οποίος μέχρι πριν κάποια χρόνια, είχε επιδείξει σημαντική δραστηριότητα.
Η συνεργασία Συνεταιρισμού και Συλλόγου Υλοτόμων, υπήρξε, αρμονική και δημιουργική και κερδοφόρα. Ο Συνεταιρισμός, ανέλαβε την διάθεση των δασικών προϊόντων και ο Σύλλογος την παραγωγή, έως ότου η νέα γενιά Πισοδεριτών, έπαψε να ασχολείται με την υλοτομία.
Η ξύλευση ανέκαθεν γίνεται με υποδειγματικό τρόπο, σύμφωνα με την διαχειριστική έκθεση και έτσι το δάσος διατηρεί την φυσική του κατάσταση.

ΣΥΣΤΑΣΗ:  Συναντάται κυρίως η Οξυά πρεμνοφυούς, κηπευτής και σύνθετης μορφής.

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ:Διαχειρίζεται βάση διαχειριστικών εκθέσεων. Η τελευταία διαχειριστική έκθεση  δεκαετίας 2016-2025.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη